Пераемнасць

Загад аб пераемнасці дашкольнай і агульнай сярэдняй адукацыі ў сучасных умовах: арганізацыйны, змястоўны і адукацыйна-тэхналагічныя аспекты 08.07.2014 №612

Кансультацыя "Развіццё мелкай маторыкі рук"

 
Што ж такое мелкая маторыка?

Мелкая маторыка  – здольнасць маніпуляваць дробнымі прадметамі, перадаваць аб'екты з рук у рукі, а таксама выконваць задачы,  якія патрабуюць скаардынаванай працы вачэй і рук.  Мелкая маторыка злучана з нервовай сістэмай,  зрокам,  увагай,  памяццю і ўспрыманнем дзіцяці.  Таксама навукоўцы даказалі,  што развіццё мелкай маторыкі і развіццё мовы вельмі цесна злучаны.

А тлумачыцца гэта вельмі проста.  У галаўным мозгу чалавека ёсць цэнтры,  якія адказваюць за мову  і рухі пальцаў.  Размешчаны яны вельмі блізка. Таму, развіваючы мелкую маторыку, мы актывіруем зоны, якія адказваюць за станаўленне дзіцячай мовы,  павышаюць працаздольнасць дзіцяці, яго ўвагу, разумовую актыўнасць,  інтэлектуальную і творчую дзейнасць.

Актуальнасць.

На пачатковым этапе жыцця менавіта мелкая маторыка  адлюстроўвае тое, як развіваецца дзіця, сведчыць пра яго інтэлектуальныя здольнасці. Дзеці з дрэнна развітай ручной маторыкай абыяк  трымаюць лыжку,  аловак,  не могуць зашпіляць гузікі, шнураваць чаравікі. Ім бывае цяжка сабраць  рассыпаныя  дэталі канструктара,  працаваць з пазламі,  з лічыльнымі палачкамі, мазаікай. Яны адмаўляюцца ад любімых іншымі дзецьмі лепкі і аплікацыі, не паспяваюць за дзецьмі на занятках.

Мэта: развіццё мелкай маторыкі  і каардынацыі рухаў рук у дзяцей дашкольнага ўзросту праз розныя віды дзейнасці; удасканаленне ўмоў для развіцця мелкай маторыкі  пальцаў рук,  дзяцей дашкольнага ўзросту.

Задачы:

-фарміраваць каардынацыю і дакладнасць рухаў рукі і вачэй,  гнуткасць рук, рытмічнасць;

- развіваць мелкую маторыку  пальцаў,   рук;

- палепшыць агульную рухальную актыўнасць;

- садзейнічаць нармалізацыі маўленчай функцыі;

-развіваць уяўленне,  лагічнае мысленне,  ўвагу, зрокавае і слыхавое ўспрыманне,  творчую актыўнасць.

Прапаную вашай увазе гульні і практыкаванні на развіццю мелкай маторыкі,  якімі можна займацца і дома.

Гульні з гузікамі

Развіццю пальцаў рук спрыяюць не толькі пальчыкавая гімнастыка,  але і разнастайныя дзеянні з прадметамі.  Розныя выгляды мазаік ці гульні з гузікамі  развіваюць увагу,  успрыманне.

Маляванне па манных крупах, на грачаных крупах

Можна маляваць па манных крупах,  па грачаных крупах.  Створаная дзіцем карціна з гэтых сыпкіх матэрыялаў з'яўляецца творчым прадуктам, і развівае пачуццёвае ўспрыманне,  фантазію  і ўяўленне.

Збіранне разразных малюнкаў,  пазлаў,  кубікаў

Гэтыя гульні развіваюць зрокавае  ўспрыманне,  прасторавую арыентоўку, зрокава - рухальную каардынацыю.

Аплікацыя

Пры дапамозе аплікацый развіваецца не толькі мелкая маторыка. Дзіця, выконваючы аплікацыю, зможа параўноўваць постаці вялікія і маленькія, шырокія і вузкія,  доўгія і кароткія,  цёмныя і светлыя.

Гульні з прышчэпкамі

Таксама можна гуляць з прышчэпкамі для развіцця ў дзяцей творчага ўяўлення, лагічнага мыслення,  замацавання колеру, рахунку.

 Перакатванне алоўка ў далонях

 Перакатванее алоўка ў далонях спрыяе стымуляцыі біялагічна актыўных кропак, танізіраванню арганізма ў цэлым.

Маляванне і размалёўванне алоўкамі

Менавіта алоўкі, а не фарбы ці фламастары,  “прымушаюць” мышцы рукі напружвацца,  прыкладваць сілы для таго,  каб пакінуць на паперы след.  Дзіця павінна вучыцца рэгуляваць сілу націску,  для таго,  каб правесці лінію,  той ці іншай таўшчыні. Падчас малявання ў дзяцей развіваюцца не толькі ўяўленні, творчасць,  паглыбляецца эмацыйнае стаўленне да рэчаіснасці, але фарміруюцца элементарныя графічныя ўменні, неабходныя для развіцця ручнога спрыту, засваенні ліста.  Малюючы,  дзеці вучацца правільна звяртацца з графічным матэрыялам і асвойваюць розную выяўленчую тэхніку, у іх развіваецца дробная мускулатура рукі.  Неабходна вучыць дзяцей размалёўваць акуратна,  не выходзячы за контуры намаляваных прадметаў, раўнамерна наносячы патрэбны колер.

Лепка

Падчас заняткаў у дзяцей развіваецца мелкая маторыка пальцаў і ўяўленне, яны вучацца каардынаваць рухі рук і набываюць новы сэнсарны досвед, вучацца даводзіць працу да канца. Заняткі спрыяюць развіццю эмацыйнай спагадлівасці,  развіццю самастойнасці,  настойлівасці,  акуратнасці, працавітасці,  фарміраванню ўменняў і навыкаў у лепцы.

Шнураванне

Такія гульні развіваюць прасторавую арыентоўку, увагу, фарміруюць навыкі шнуравання, развіваюць творчыя здольнасці, спрыяюць развіццю дакладнасці вокамера, паслядоўнасці дзеянняў.

Заданняў і практыкаванняў, накіраваных на развіццё мелкай маторыкі вельмі шмат,  калі дадлучыць фантазію і ўяўленне, прыдумаць іх можна бясконца. Тут галоўнае ўлічваць індывідуальныя асаблівасці кожнага дзіцяці, яго ўзрост,  настрой, жаданне і магчымасці.  Наша задача падтрымаць дзіця, пры неабходнасці аказаць дапамогу, і вядома быць цярплівымі і спакойнымі. Бо ўмелымі пальцы стануць не адразу. Каб зацікавіць дзіця і дапамагчы яму авалодаць новай інфармацыяй, трэба ператварыць навучанне ў гульню, не забываць хваліць дзіця.

Сістэматычная і планамерная праца па развіццю  мелкай маторыкі рук у дзяцей спрыяе фарміраванню мовы,  інтэлектуальных здольнасцей,  добра  ўплывае на развіццё мовы,  а самае галоўнае- спрыяе захаванню фізічнага і псіхічнага здароўя дзіцяці.

Картатэка гульняў па развіццю беларускага маўлення

Картка№ 1

Гульня№ 1-2

Картка№ 4

Гульня№ 8-10

Картка№ 6

Гульня№ 13-14

Гульнявая матэматыка

Праблеме эфектыўных метадаў навучання прысвечана шмат даследаванняў у педагогіцы і псіхалогіі. Гэта заканамерна, бо вучоба з’яўляецца вядучым відам дзейнасці школьнікаў, падчас якой яны рыхтуюцца да жыцця, актыўнага ўдзелу ў навукова-тэхнічным і сацыяльна-эканамічным развіцці грамадства. Эфектыўнасць навучання залежыць ад актыўнасці яго ўдзельнікаў.

Як арганізаваць вучэбны працэс, каб кожнаму дзіцяці было даступна і цікава вучыцца, каб кожны з хлопчыкаў і дзяўчынак з нецярпеннем чакаў урокі пазнання. Зыходзячы з уласнага вопыту работы, упэўнена, што толькі пастаянна развіваючы пазнавальны інтарэс малодшых школьнікаў да вучобы, можна дасягнуць добрых вынікаў у ёй і разам з тым захаваць жаданне хадзіць у школу. У гэтым мне дапамагаюць гульнявыя формы навучання, якія выкарыстоўваю на розных этапах урока.

Гульня адыгрывае важную ролю ў жыцці дашкольнікаў і малодшых школьнікаў. В.Л.Сухамлінскі пісаў: «Прыгледземся ўважліва, якое месца займае гульня ў жыцці дзіцяці… Для яго гульня – гэта самая сур’ёзная справа. У гульні перад дзецьмі раскрываецца свет, раскрываюцца творчыя здольнасці асобы. Без іх няма і не можа быць паўнацэннага разумовага развіцця».

Пры выкарыстанні дыдактычных гульняў на ўроках у вучняў развіваюцца псіхічныя працэсы, фарміруецца вучэбная матывацыя, а матэрыял, які вывучаецца, запамінаецца і ўспрымаецца лепш. Дыдактычная гульня ўяўляе сабой шматпланавую педагагічную з’яву, бо з’яўляецца адначасова гульнявым метадам навучання малодшых школьнікаў, формай навучання, самастойнай гульнявой дзейнасцю і сродкам усебаковага выхавання асобы дзіцяці.

Дзіцячыя гульні звязаны з многімі відамі чалавечай дзейнасці і выступаюць у ролі спецыфічнай дзіцячай формы пазнання навакольнага свету, зносін, працы, мастацтва і г.д. Адсюль і тыпы гульняў: пазнавальныя, інтэлектуальныя, будаўнічыя, працоўныя, музычныя, мастацкія, спартыўныя, драматызаваныя і інш. Трэба адзначыць, што дакладная класіфікацыя гульняў па відах адсутнічае. Даволі часта яны суадносяцца са зместам навучання і выхавання.

Адзін з асноўных элементаў гульні – дыдактычная задача, якая вызначаецца мэтай навучальнага і выхаваўчага ўздзеяння. Пазнавальны змест бярэцца са школьнай праграмы. Наяўнасць дыдактычнай задачы ці некалькіх задач падкрэслівае навучальны характар гульні, накіраванасць навучальнага зместу на пазнавальную дзейнасць дзяцей. Дыдактычная задача вызначаецца настаўнікам і адлюстроўвае яго навучальную дзейнасць.

Структурным элементам гульні з’яўляецца гульнявая задача, якую дзеці ажыццяўляюць у гульнявой дзейнасці. Дыдактычная і гульнявая задачы адлюстроўваюць узаемасувязь навучання і гульні. У адрозненне ад прамой пастаноўкі дыдактычнай задачы на занятках, у дыдактычнай гульні яна ажыццяўляецца праз гульнявую задачу, вызначае і актывізуе гульнявыя дзеянні, становіцца задачай самога дзіцяці, абуджае жаданне і патрэбу рашыць яе.

Дыдактычнай гульні ў пачатковых класах уласцівы пэўны тэмп і рытм. Падчас такой гульні дапушчальны прасторавыя тлумачэнні, правілы павінны выкладацца коратка, лаканічна і даступна. Зніжаюць інтарэс вялікая колькасць заўваг дысцыплінарнага характару і пасіўнае чаканне дзіцем свайго ўдзелу ў гульні. Настаўнік павінен сам паказваць жывую цікавасць да гульні і захапляць ёй вучняў. У некаторых гульнях трэба стварыць сітуацыю чакання і загадкавасці. Поспех гульні залежыць ад таго, як педагог праводзіць яе. Дзеці лёгка ўлоўліваюць вяласць і абыякавасць, з-за чаго інтарэс да гульні імгненна згасае. У гульні вучні павінны адчуваць сябе свабодна і нязмушана, атрымліваць задавальненне ад усведамлення сваёй самастойнасці і паўнацэннасці.  

Вучэбна-гульнявая дзейнасць на ўроку прыносіць вялікую карысць, бо прымушае дзяцей прымяняць веды ў новых умовах ці ставіць разумовую задачу, рашэнне якой патрабуе праяўлення розных форм разумовай дзейнасці. Але вучэбна-гульнявая дзейнасць – не самамэта на ўроку, а сродак навучання і выхавання. Падчас гэтай дзейнасці ў дзяцей выпрацоўваецца прывычка канцэнтравацца і самастойна мысліць, разіваецца ўвага. Нават у пасіўных школьнікаў назіраецца зацікаўленасць вучэбна-гульнявой дзейнасцю, якая з’яўляецца незаменным сродкам развіцця вучэбнай матывацыі. Таму выкарыстанне гульняў і розных заданняў, стварэнне на ўроку гульнявой сітуацыі прыводзіць да таго, што дзеці незаўважна для сябе і без асаблівага напружання набываюць пэўныя веды, уменні і навыкі.

Улічваючы варыятыўнасць асобных гульняў і зыходзячы з магчымасцей работы класа і некаторых вучняў, выбіраю адпаведныя гульні і гульнявыя практыкаванні, якія развіваюць памяць, увагу і назіральнасць. Практыка паказвае, што выкарыстанне дыдактычных гульняў на ўроках апраўдана толькі тады, калі яны цесна звязаны з іх тэмай, арганічна спалучаюцца з вучэбным матэрыялам, які суадносіцца з дыдактычнымі мэтамі заняткаў. Пры тлумачэнні новага матэрыялу неабходна выкарыстоўваць гульні, што змяшчаюць істотныя прыкметы тэмы, якая вывучаецца. Акрамя таго, у гульні павінны быць закладзены практычныя дзеянні дзяцей з групамі прадметаў ці малюнкаў. Дыдактычныя гульні і гульнявыя практыкаванні стымулююць зносіны паміж дзецьмі і выкладчыкам, асобнымі вучнямі, паколькі пры іх правядзенні ўзаемаадносіны паміж імі пачынаюць насіць нязмушаны і эмацыянальны характар.

Вучыць школьнікаў арыентавацца ў прасторы на ўроках матэматыкі дапамагае гульня «Знайдзі дарожку». З дапамогай гульні «Жывы куток» знаёмлю дзяцей з прыёмам утварэння лічбаў, паняццямі «менш» і «больш». Даведацца пра склад лічбаў дапамагаюць гульні «Заселім дом» і «Упрыгожым ёлачку».

На ўроках замацавання новага матэрыялу важна прымяняць гульні на ўзнаўленне правіл, уласцівасцей, дзеянняў, вылічальных прыёмаў і г.д. У гэтым выпадку выкарыстанне сродкаў нагляднасці варта абмежаваць і накіраваць увагу на прагаворванне ўслых правіл, уласцівасцей і вылічальных прыёмаў. Пры замацаванні матэрыялу форма правядзення гульні можа быць рознай: калектыўнай, групавой і індывідуальнай. Мэтазгодна праводзіць гульні ў групах і ў выглядзе спаборніцтва.

Многія дыдактычныя гульні ўтрымліваюць у сабе пытанне, заданне і заклік да дзеяння: «Хто хутчэй?», «Не пазяхаць!», «Адказвай адразу», «Пляскай з намі!» і г.д. Значная колькасць гульняў дазваляе зрабіць пэўнае абагульненне, асэнсаваць нядаўна вывучаныя правілы, замацаваць і паўтарыць атрыманыя веды ў сістэме і новых сувязях, што садзейнічае больш глыбокаму засваенню пройдзенага матэрыялу.

Для замацавання ведаў табліц складання і вылічэння ў межах 10 выкарыстоўваю гульню «Самы хуткі паштальён». Раздаю 5 вучням аднолькавую колькасць картак, на адваротным баку якіх запісаны выраз на складанне і вылічэнне. Дзеці, што сядзяць за партамі, паказваюць дамы з нумарамі (трымаюць разрэзаныя лічбы ад 0 да 10). Паштальёны павінны хутка вызначыць на канверце нумар дома (знайсці значэнне выразу) і разнесці пісьмы ў адпаведныя дамы (аддаць дзецям, у якіх карткі з лічбамі, што абазначаюць адказы выразаў, запісаны на канвертах). Хто хутка і правільна разнясе пісьмы па прызначэнні, той самы хуткі паштальён.

Нягледзячы на просты характар гульняў, яны дазваляюць у гульнявой форме паўтарыць табліцу складання і вылічэння, унесці ва ўрок элемент спаборніцтва, што актывізуе дзейнасць вучняў і абавязвае іх быць больш дакладнымі, сабранымі і хуткімі.

На этапе абагульнення ведаў мэтазгодна праводзіць урокі ў форме падарожжа ў казачную краіну, у выглядзе розных эстафет і спаборніцтваў, групавых і калектыўных гульняў. Ролю нагляднасці на гэтым этапе трэба абмежаваць. Напрыканцы гульняў неабходна абмеркаваць і падвесці іх вынікі.

Каштоўнасць урокаў з элементамі гульняў заключаецца ў тым, што сур’ёзная праца робіцца для дзяцей займальнай. Яны працуюць з цікавасцю, захоплена і ўважліва, лёгка пераключаюцца з аднаго віду дзейнасці на іншы. Усё гэта станоўча ўплывае на выніковасць навучання. Плануючы ўрок, імкнуся звязаць яго з жыццём, што дапамагае актывізаваць пазнавальную дзейнасць дзяцей, дайсці да кожнага з іх і данесці цяжкі матэрыял у даступнай форме. Асабліва карысныя гульні для першакласнікаў.

Совет 1. Помните, что вы выбираете школу не для себя, а для вашего ребенка, поэтому попробуйте учесть все факторы, которые могут осложнить его обучение.

Совет 2. Обязательно познакомьтесь со школой, условиями обучения, педагогами.

Совет 3. Выясните, по какой программе будет учиться ваш ребенок, какая будет у него нагрузка (сколько уроков в день, есть ли дополнительные занятия).

Совет 4. Узнайте, когда начинаются занятия, и рассчитайте, сколько времени необходимо на дорогу в школу. Добавьте еще час на утренние процедуры и завтрак - не придется ли вставать слишком рано?

Совет 5. Постарайтесь познакомиться и побеседовать с будущей учительницей вашего ребенка. Подумайте, сможет ли она учесть его особенности (захочет ли).

Совет 6. Уточните, в какое время ребенок будет возвращаться домой из школы. Это необходимо, если вы планируете какие-либо дополнительные занятия (секции, музыкальная школа, кружки).

Совет 7. Подготовьте место для занятий ребенка дома.

Совет 8. Не настраивайте ребенка только на успех, но и не запугивайте неудачами.

Совет 9. Помните, что адаптация к школе не простой процесс и происходит совсем не быстро. Первые месяцы могут быть очень сложными. Хорошо, если в этот период привыкания к школе кто-то из взрослых будет рядом с ребенком.

Совет 10. Не относитесь к первым неудачам ребенка как к краху всех ваших надежд. Помните: ему очень необходима ваша вера в него, умная помощь и поддержка.

Прэзентацыя "Падрыхтоўка дзіцяці да школы"

Спіс школьных прылад будучага першакласніка

Формирование у ребенка желания учиться

Подготовка ребенка к школе должна включать в себя не только определенный набор знаний, умений и навыков, которые обязательно потребуются от него в процессе школьного обучения. Не менее важна психологическая готовность маленького человечка к наступлению нового этапа в его жизни.

            Это также и начало нового этапа в жизни семьи, в которой воспитывается первоклассник. От родителей тоже требуется определенная психологическая готовность помочь юному человечку вступить в новый мир.

Ваша задача - помочь ему преодолеть трудности в начале школьного пути. Данный этап в жизни ребенка имеет исключительную важность - порой от того, как сложится начало школьного обучения, зависит его успех в дальнейшей жизни. Необходимо, чтобы у него сложилось правильное представление о школьной жизни, дабы впоследствии предотвратить разочарование или даже отвращение, вызываемое у ребенка школой.

Дети являются свидетелями активной подготовки к школе: они присутствуют при записи в школу, видят, как приобретаются школьные принадлежности, и это несколько успокаивает их, настраивает на позитивное восприятие школы, вызывает интерес.

Зачастую у детей складывается неправильное представление о школе. По их мнению, школьник - это счастливый обладатель ранца, человек, который общается со сверстниками и жизнь которого занимательна и интересна. Дети подчас рисуют себе красивую картинку школьной жизни, не замечая трудностей реального школьного обучения. Ребята воспринимают в этом возрасте свою жизнь как некую игру, так же предстает в их воображении и школа.

Ребенок, чье представление о школе было основано на игре, может уже с первых дней школьного обучения почувствовать себя обманутым, ведь в школе приходится не только играть, но и по-настоящему трудиться.

Безусловно, важно, чтобы изначально у малыша сложилось позитивное представление о школе, ибо школьная жизнь полна приятных моментов. Учиться в школе интересно и занимательно, однако не стоит при этом игнорировать те трудности, которые возникают в процессе обучения. Система подготовки ребенка к школе обязательно должна включать в себя психологическую подготовку малыша к продолжительному обучению.

Если вы хотите, чтобы ваш ребенок ходил в школу с радостью, чтобы он овладел необходимыми знаниями и умениями, расскажите ему о школьной жизни так, чтобы заинтересовать его, но не приукрашивайте реальное положение вещей.

Следует рассказать ребенку, что означает "быть школьником" и какие обязанности ему придется выполнять в школе. Нужно на доступных примерах доказать ему важность уроков, оценок, школьного распорядка. Следует воспитывать интерес у детей к содержанию самих занятий, к получению новых знаний.

Не выражайте своей негативной оценки к школьному обучению. Ни при каких обстоятельствах не следует говорить ребенку о том, что в школе неинтересно, что школьное обучение - это напрасная трата времени и сил.

Кроме того, еще до поступления в первый класс у ребенка необходимо выработать набор качеств и свойств личности, которые значительно облегчат его существование в школе. Среди таких качеств принято выделять хорошую память, сообразительность, любознательность, развитое воображение, начальные навыки чтения, письма и счета. Очень важно, чтобы у ребенка было развито внимание, поскольку ему необходимо уметь концентрироваться, нужно выработать способность к длительному сосредоточению.Для детей младшего школьного возраста такая длительность составляет обычно 15-20 минут.

Для успешного вхождения дошкольника в новую жизнь необходимы еще и такие качества, как физическая ловкость, организованность и аккуратность, дружелюбие, умение общаться со сверстниками и со взрослыми. Нужно также сформировать определенные волевые качества, основным из которых является способность делать не только приятную и привлекательную работу. Ребенок должен уметь заниматься такой деятельностью, которая не вызывает удовольствия, но которую так или иначе необходимо выполнить.

Следует ли из этого, что хорошо учиться в первом классе будут только дети, обладающие всеми вышеперечисленными качествами? Конечно же это не так, ведь у каждого ребенка есть свои достоинства и свои недостатки.

Так, например, любознательный ребенок с легкостью откликается на все новое, но при этом не любит повторения пройденного и у него серьезные проблемы с усидчивостью. Дружелюбный ребенок, легко завязывающий новые контакты, в свою очередь склонен беспрестанно болтать с одноклассниками во время урока и т. п.

Конечно же, речь не идет о том, чтобы до поступления в школу выработать у малыша все вышеперечисленные личностные качества, поскольку это просто невозможно. Тем не менее, практически все эти качества не являются врожденными. Следовательно, при соответствующем подходе их можно сформировать.

Для успешного обучения в школе детям необходимо понимать учебную задачу, т. е. тот способ деятельности, который предлагает учитель. Для этого необходимо, чтобы у детей было развито произвольное внимание, умение планировать и контролировать свою деятельность, умение концентрироваться, сосредоточивать свое внимание на конкретном предмете.

Для успешного обучения необходимо также умение связно и грамотно говорить. Дети, не умеющие последовательно и ясно излагать свои мысли, объяснять то или иное явление, будут испытывать серьезные трудности в школе. Поэтому необходимо как можно больше общаться с ребенком, поощрять его рассказы, выполнять различные подготовительные упражнения, описанные ранее, которые призваны сформировать речемыслительную деятельность ребенка.

Важно также и то, чтобы в процессе дошкольного воспитания дети уже научились правильно себя вести, не нарушать порядок и не мешать окружающим. Потому что тем детям, которым только в школе впервые приходится постигать смысл слов "надо" и "нельзя", на первых порах придется очень нелегко.

Не менее важным условием успешного старта школьной жизни является умение жить в коллективе, считаться с интересами окружающих людей.Если ребенок ссорится по пустякам, не умеет правильно оценить свое поведение с позиций, что хорошо, а что плохо, ему будет трудно привыкнуть к жизни в школьном коллективе.

Особенно сложно в младших классах придется тем детям, которые воспитывались дома и не посещали детский сад. Поэтому, постарайтесь все же обеспечить ему нормальное общение со сверстниками.

Коллективные игры позволят детям научиться терпимо относиться к другим, уважать чужое мнение. Хорошо также проигрывать с детьми разнообразные конфликтные ситуации. Это развивает в них терпимость, учит сдержанно и спокойно реагировать на конфликт.

Родителям также необходимо вовремя проверить своего ребенка у логопеда.  Дефекты речи тормозят формирование навыка письма по слуху и затрудняют овладение грамотой.

Учите ребенка не теряться, когда тебя критикуют или - детский вариант - дразнят. Готовьте его к тому, что в школе он может столкнуться и с негативными оценками своей работы. То есть дома важно иметь опыт и похвалы и порицания. Главное, чтобы малыш понимал: критикуя его, вы даете оценку не его личности в целом, а конкретному поступку. Прекрасно, если выработана достаточно устойчивая положительная самооценка. Тогда на замечание или на не слишком высокую оценку учителя ребенок не обидится, а постарается что-то изменить.

- Старайтесь, чтобы ребенок привыкал работать самостоятельно, не требовал постоянного внимания и поощрения со стороны взрослого. Ведь на уроке учитель вряд ли сможет уделить каждому одинаковое внимание. Постепенно переставайте хвалить ребенка за каждый шаг в работе - хвалите за готовый результат.

- Приучайте малыша спокойно сидеть и работать в течение определенного времени. Включайте в распорядок дня самые разнообразные занятия, чередуя спокойную работу за столом с подвижными играми. Особенно это важно для возбудимого, подвижного ребенка. Постепенно он привыкнет к тому, что визжать и носиться можно в определенное, "шумное" время. Тогда будет способен и в школе дождаться перемены.
- С первых дней ваш первоклассник будет чувствовать себя уверенно, если заранее привить ему элементарные навыки работы на уроке. Например, научить правильно держать карандаш, ориентироваться на странице тетради или книги, внимательно слушать инструкцию и выполнять ее, отсчитывать нужное количество клеточек и т. д.

Стоит помнить вот еще о чем. При поступлении в общеобразовательную школу ребенок не обязан уметь читать, писать или считать. И все же новый важный период в своей жизни лучше начинать с ощущения "Я могу делать вот это и это", чем с ощущения "Я не умею ничего, что умеют другие дети".

Таким образом, комплексная подготовка детей к школе определяется не только умением читать, писать и считать. Она также включает в себя физиологическую и психологическую готовность дошкольника, при котором он будет в состоянии безболезненно привыкнуть к школьному распорядку и сможет наиболее эффективно выполнять те требования, которые предъявляет школа.

Развіваючыя гульні для дзяцей 5-6 год